توتون پیپ لاتاکیا؛ عطری از تاریخ و دود مدیترانه

مقدمه

در جهان پیچیده و پرعطر دخانیات، برخی نام‌ها فراتر از یک محصول، تبدیل به افسانه شده‌اند. یکی از این نام‌ها، بی‌تردید توتون پیپ لاتاکیا است؛ توتونی که نه از دل کارخانه، بلکه از دل تاریخ، تصادف و طبیعت زاده شد.
وقتی سخن از لاتاکیا به میان می‌آید، در واقع از لاذقیه — بندری باستانی در حاشیه‌ی دریای مدیترانه — حرف می‌زنیم؛ جایی که دود، چوب، آفتاب و صبر انسان دست‌به‌دست هم دادند تا یکی از ماندگارترین عطرهای جهان خلق شود.

لاذقیه؛ زادگاه طعم و تجارت

شهر لاذقیه، از هزاران سال پیش دروازه‌ی ورود و خروج کالاهای باارزش سوریه به اروپا و خاورمیانه بود. این بندر تاریخی، نه‌تنها مرکز تجارت، که مرکز تبادل فرهنگ‌ها نیز محسوب می‌شد. در همین بستر فرهنگی بود که نوعی فرآوری سنتی برای برگ‌های توتون کشف شد — فرآیندی که بعدها نام این شهر را برای همیشه در تاریخ دخانیات جهان جاودانه کرد.

تولد تصادفی یک شاهکار

روایت‌ها حاکی از آن است که کشاورزان سوری در قرن نوزدهم، زمانی که برگ‌های توتون را برای ذخیره در خانه‌ها آویزان کرده بودند، ناخواسته فرآیندی جدید را رقم زدند.
دود آتشی که برای گرم‌کردن خانه یا پخت نان روشن بود، به آرامی به برگ‌ها رسید و در طول روزها و هفته‌ها، بویی دودی، غلیظ و عمیق به وجود آورد. آنچه در ابتدا اشتباه تلقی می‌شد، بعدها به یکی از محبوب‌ترین عطرهای جهان بدل شد: لاتاکیا، توتونی که بوی آن مانند امضای بندر لاذقیه است.

ویژگی‌های منحصربه‌فرد لاتاکیای اصیل سوری

توتون لاتاکیا از گونه‌ی Nicotiana tabacum به‌دست می‌آید و بیشتر از نوع خاصی به نام shekk-el-bint کشت می‌شد. اقلیم گرم و آفتابی مدیترانه‌ای سوریه، خاک غنی و نزدیکی به جنگل‌های طبیعی، شرایطی فراهم کرد که برگ‌ها در بهترین کیفیت رشد کنند.

فرآیند تولید لاتاکیای اصیل شامل سه مرحله کلیدی است:

1. خشک‌کردن در آفتاب (Sun-Curing):
   برگ‌ها به مدت چند هفته زیر نور مستقیم خورشید خشک می‌شوند تا سبزی خود را از دست دهند و ساختار مقاوم‌تری پیدا کنند.
2. دوددهی (Smoke-Curing):
   پس از خشک‌شدن، برگ‌ها در انبارهایی ساده اما هوشمندانه آویزان می‌شوند. دود حاصل از چوب‌هایی مانند بلوط، کاج و سرو به آرامی در فضا پخش می‌شود و رایحه‌ای دودی و چوبی به برگ‌ها می‌بخشد.
3. تخمیر (Fermentation):
   در پایان، توتون‌ها در محفظه‌هایی بزرگ انبار می‌شوند تا طی چند ماه، طعم نهایی‌شان تثبیت شود و شدت نیکوتین کاهش یابد. این مرحله است که به لاتاکیای سوری، آن عمق و لطافت خاص را می‌دهد.

نتیجه‌ی این فرایند، توتونی است با رایحه‌ای ادویه‌ای، کمی گلی و دودی؛ عطری که نه تند است و نه مصنوعی، بلکه یادآور بخور معابد شرقی و آتش چوب‌های کهن است.

کوچ از لاذقیه به قبرس؛ داستان تداوم

در نیمه دوم قرن بیستم، تولید لاتاکیا در سوریه با چالش‌های زیادی روبه‌رو شد. تخریب جنگل‌ها، بیماری‌های گیاهی و در نهایت بحران‌های سیاسی، سبب شد تا این صنعت رو به افول رود.
در دهه ۱۹۷۰، قبرس با شرایط اقلیمی مشابه، تبدیل به پناهگاه جدید لاتاکیا شد.
هرچند نسخه قبرسی از لاتاکیا از نظر طعم اندکی متفاوت است، اما توانست این میراث تاریخی را زنده نگه دارد.

تفاوت‌ها در جزئیات نهفته است:

• در سوریه کل گیاه خشک می‌شد، در حالی که در قبرس برگ‌ها از ساقه جدا می‌شوند.
• در سوریه از چوب کاج و بلوط برای دوددهی استفاده می‌شد، اما در قبرس از چوب مصطکی (Mastic) استفاده می‌شود که رایحه‌ای شیرین‌تر دارد.
• تخمیر در نسخه سوری بخش اصلی بود، در حالی که در نسخه قبرسی گاه حذف می‌شود.

در نتیجه، لاتاکیای سوری رایحه‌ای گلی و متعادل دارد، در حالی که لاتاکیای قبرسی قوی‌تر، دودی‌تر و کمی شیرین‌تر است.

جایگاه لاتاکیا در ترکیبات پیپ

لاتاکیا به‌ندرت به‌تنهایی مصرف می‌شود. این توتون پیپ، در حقیقت روح ترکیبات کلاسیک پیپ است؛ همان چیزی که رایحه‌ی خاص ترکیبات انگلیسی یا بالکانی را می‌سازد.

1. ترکیبات انگلیسی (English Blends):
   ترکیب لاتاکیا با توتون ویرجینیا و اورینتال، عطری اصیل و کلاسیک می‌آفریند که بسیاری آن را “امضای دود نجیب‌زادگان انگلیسی” می‌دانند.
2. ترکیبات بالکان (Balkan Blends):
   در این ترکیبات، لاتاکیا در کنار توتون‌های شرقی، رایحه‌ای پیچیده‌تر و فلسفی‌تر ایجاد می‌کند.
3. ترکیبات مدرن:
   برخی سازندگان امروزی، لاتاکیا را با طعم‌های شکلات، وانیل یا کارامل ترکیب می‌کنند تا تجربه‌ای نرم‌تر و دلپذیرتر بسازند.

در برخی از ترکیبات خاص، تا ۵۰٪ از حجم کلی را لاتاکیا تشکیل می‌دهد؛ ترکیبی که برای عاشقان واقعی پیپ، تجربه‌ای عمیق و دودی رقم می‌زند.

افول تولید و ماندگاری در خاطره‌ها

تولید لاتاکیای اصیل سوری امروزه تقریباً متوقف شده است. جنگ، تحریم و نابودی منابع طبیعی، ادامه‌ی این سنت را غیرممکن کرده است.
با این حال، در محافل کلکسیونی، لاتاکیای سوری قدیمی همچنان مانند الماس کمیاب خرید و فروش می‌شود. هر قوطی از آن، نه فقط محصولی برای دود، بلکه تکه‌ای از تاریخ خاورمیانه است.

لاتاکیا؛ پلی میان فرهنگ، تاریخ و تجارت

لاتاکیا تنها یک توتون نیست، بلکه نماد پیوند فرهنگ، جغرافیا و تجارت است. از کشاورزانی که در روستاهای سوری با دست برگ‌ها را جمع می‌کردند، تا علاقه‌مندان پیپ در لندن یا توکیو که امروز آن را در ترکیبات کلاسیک می‌چشند — همه در زنجیره‌ای تاریخی به هم متصل‌اند.

بازتاب لاتاکیا در دنیای امروز

اگرچه تولید سنتی در سوریه پایان یافته، اما روح لاتاکیا همچنان زنده است. قبرس تولید را ادامه داده و برندهای بزرگ جهان همچنان از آن در ترکیبات خود بهره می‌برند.
در ایران نیز، مجموعه‌هایی مانند پاسارگاد تاباک با معرفی نمونه‌های کمیاب از توتون‌های لاتاکیا و ترکیبات دست‌ساز ماسترو رحیمی، تجربه‌ی نزدیک به نسخه‌ی اصیل را برای علاقه‌مندان فراهم کرده‌اند.

ماسترو رحیمی با شناخت دقیق از ساختار طعمی لاتاکیا، ترکیباتی خلق کرده است که رایحه‌ی دودی مدیترانه را با لطافت شرقی پیوند می‌زنند — ترکیباتی که هر پک از آن، یادآور نسیمی از ساحل لاذقیه است.

جمع‌بندی

توتون پیپ لاتاکیا بیش از یک محصول دخانی است؛ میراثی از تصادف، طبیعت و نبوغ انسانی.
از بندر لاذقیه تا کارگاه‌های کوچک پیپ‌سازی در سراسر جهان، این توتون روایتگر پیوندی میان شرق و غرب، میان سنت و هنر است.
هرچند نسخه‌ی اصیل سوری آن به تاریخ پیوسته، اما نام لاتاکیا همچنان در ذهن دوست‌داران پیپ می‌درخشد — نمادی از عطری که از دل دود برخاست و در دل فرهنگ ماندگار شد.